کد مطلب:95560 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:107
[صفحه 122] ضرورت عبادت ای مردم، پیش از آنكه مرگ پنجه بر سینه شما فرو افكند، لباس تقوی بپوشید از دنیا دوری گزینید و از آتش سوزان گناه خود را بركنار دارید توشه ای از خوبیها، از این دنیا، برای دنیای باقی و سرای جاودان فراهم سازید. از دنیا به آخرت بشتابید و رد جهت تكامل خویش كوشش كنید. جای درنگ و اندیشه در این دنیا نیست، رخت سفر ببندید، مهیای مرگ باشید كه مرگ در انتظار شماست. ای مردم، ای انسانهای كه به خواب ناز رفته اید به مرگ كه برفراز شما سایه گسترده است بنگرید و به ندای او كه شما را به خود می خوانند و هشدار می دهد گوش فرا دهید و متنبه و آگاه شوید و بدانید كه بساط جهان ناپایدار است و خانه ابدی هیچكس نیست. خانه جاودان، بهشت باقی است، بهشت موعود است، خداوند شما را به بهشت می خواند، مبادا غفلت كنید. میان بهشت و دوزخ برزخی بیش نیست برزخ مرگ تا مرگ سایه بر سر انسان دارد زندگی بسان چشم برهم زدن كوتاه است جهانی كه این چنین بی اساس و بی ثبات و گذراست چه بی ارزش است. زندگی سفر است از هستی تا نیستی، از دنیا تا آخرت. مسافر آگاه و دانا فرصتهای كوتاه سفر را مغتنم می دارد و ذخیره های بسیار فراهم می سازد... و برای نیكبختی و سعادت خود در آخرت كوشش می كند. بندگان پاك كه از ظلمت جهل و تیرگی بخت در دلشان نشانی نیست، از دنیای ناپایدار توشه های پایدار می گرند.. و كسی رستگار می شود كه راه را بازشناسد. خانه دلش را با گوهرهای گرانقدر حكمت و اندرز روشن و تابناك می دارد و از چنگال تیرگی و ظلمت می رهاند بر خواسته های نابجا و بی فرجام دل، مشت پرهیزكاری می كوبد و دست ندامت و پشیمانی بسوی خدا برمی دارد. چرا كه سرانجام ردای مرگ به تن خواهد كرد و بدست فراموشی سپرده خواهد شد... شیطان فریبكار لحظه ای غافل نمی ماند آدمی را به نافرمانی و عصیان می خواند و بذر گناه در دشت دلها می گستراند و توبه را به تاخیر می اندازد تا مرگ در رسد و گریبان آدمی را بگیرد. وای بر كسانی كه فردا به حسرت امروز بنشینند... چرا كه فرصت حسرت نیست. خداوندا.. مرا و این مردم را در گروه كسانی كه سرمست لذت اند و در عاقبت مستی به طغیان و عصیان كشیده خواهند شد نشمار و مگذار از رسالت خود بازبمانیم و با دامن پر اندوه و پر از ندامت راهی آخرت شویم. خداوندا... تو از دورن ما... از اعماق وجود ما آگاهی تو بر بندگی روز و عبادت شبهای ما بینایی... این ناله دل را می شنوی. دعای ما را به اجابت ر سان... و دلهای ما را بسوی ملكوت پرواز ده. كه دل ما هرگز از تو جدا مباد...
صفحه 122.